Ik wil het in deze post hebben over of er nog sublieme kunst bestaat. Kant beschrijft de sublieme ervaring van kunst als een ervaring van het overstijgen van de mensheid, het werk is niet meer schoon, mooi, het zorgt nu voor diepere ervaringen. In recente tijden zijn schone werken steeds meer zeldzaam, werken worden altijd met een achterliggend idee gemaakt om iets aan de kijker over te brengen. Ik denk dit in deze redenering van maken er een fout zit. Je bedenkt eerst waarover je iets maakt en dan maak je het, zo hoort het niet volgens mij. Je moet eerst leven naar wat je wilt maken, het moet helemaal in je zitten. Dan wanneer je iets schoons voor jou maakt krijgt het een directe sublieme kwaliteit doordat je onbewuste zelf het werk beïnvloedt. In de kunstwereld zijn de werken steeds meer abstracter en moeilijker te begrijpen. Dit creëert een afstand tussen het werk en de kijker, deze afstand zorgt ervoor dat een werk niet snel meer kan overdonderen. Door de drang naar een boodschap voort te brengen kan de kijker het soms niet meer begrijpen zonder een tekstje naast het werk, hierdoor wordt het werk terug schoon. Het feit dat iedereen kan lezen heeft er ook voor gezorgd dat er een minder pure ervaring is van kunst, we proberen altijd te verklaren, te interpreteren, toe te passen op onszelf in plaats van te ervaren. We zitten niet meer in het werk maar zweven errond, proberen het langs alle kanten te bekijken. Ik denk dat er wel nog sublieme kunst kan gemaakt worden maar de kunstenaar moet hiervoor zichzelf in het werk gieten omdat het anders niet duidelijk kan zijn wat de kunstenaar wilt voortbrengen. Wat ik zo sterk vind aan het medium film is dat het door de tijd heen gaat, je wordt verplicht er anderhalf uur naar te kijken. Door de massaconsumptie en de grote musea is het tegenwoordig onmogelijk om bij elk werk voor zo’n lange tijd te staan. Film kan er volgens mij nog voor zorgen dat er een pseudo sublieme ervaring kan beleefd worden. Om het op mezelf toe te passen, enkele films waar dit bij mij is gebeurd: The Holy Mountain; Paris, Texas; Apocalypse Now.
Hamlet - Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai In een vorige post heb ik ‘Le Chicon’ besproken en daar zei ik dat een filosofische benadering moeilijk was. Nu hebben we Hamlet, dit is nog een stapje verder. Toch wil ik opnieuw proberen ergens iets uit te halen. Toen we Hamlet besproken na de voorstelling en in de klas hoorde ik verdeelde meningen maar wel overheersend aan de negatieve kant. Het bleef gaan over hoe slecht het was gespeeld en hoe slecht uitgewerkt aan de hand van de beschrijving. Dit interesseert me niet echt. Ik zeg niet dat een mening hebben niet goed is maar wanneer iemand iets slecht vindt moet deze er wel een deftige argumentatie aan plakken en niet zomaar een denigrerend lachje. Wat me interesseerde aan de voorstelling was het decor, ik heb er nauwelijks iets over gehoord. Er waren verschillende vloeren onder elkaar door gebruik te maken van doeken. Elke keer bij het begin van een deel van het drieluik dat de voorstelling was werd de vloer oftewel weggetr
Reacties
Een reactie posten