Module Filosofie

Hamlet - Lisaboa Houbrechts & Kuiperskaai In een vorige post heb ik ‘Le Chicon’ besproken en daar zei ik dat een filosofische benadering moeilijk was. Nu hebben we Hamlet, dit is nog een stapje verder. Toch wil ik opnieuw proberen ergens iets uit te halen. Toen we Hamlet besproken na de voorstelling en in de klas hoorde ik verdeelde meningen maar wel overheersend aan de negatieve kant. Het bleef gaan over hoe slecht het was gespeeld en hoe slecht uitgewerkt aan de hand van de beschrijving. Dit interesseert me niet echt. Ik zeg niet dat een mening hebben niet goed is maar wanneer iemand iets slecht vindt moet deze er wel een deftige argumentatie aan plakken en niet zomaar een denigrerend lachje. Wat me interesseerde aan de voorstelling was het decor, ik heb er nauwelijks iets over gehoord. Er waren verschillende vloeren onder elkaar door gebruik te maken van doeken. Elke keer bij het begin van een deel van het drieluik dat de voorstelling was werd de vloer oftewel weggetr

Het 2de contact met de!Kunsthumaniora   Over dit contact heb ik eigenlijk maar drie dingen te zeggen. Het eerste ding is dat Camille nu een concreet idee heeft, ze wilt het interieur van een sloppenhuis namaken en tonen wat de omstandigheden erin zijn. Dit is een journalistieke take op de filosofie van Hegel. Er wordt een extra dimensie toegevoegd door middel van een interactief werk. Ik kan zeggen dat ik een voorstander ben van dit werk. Mira vertelde haar idee om een soort collage te maken van traditionele bodypaint. Nu waren we hierover aan het praten maar niemand zei het overduidelijke (totdat ik het zei), dat dit een gevaarlijke klus is. Om zomaar afbeeldingen van google op te zoeken en research te doen via het internet (alhoewel het een goede bron is heeft het toch ook zijn limieten) en vanuit dat iemand die niet eens van de cultuur afkomstig is te beschilderen vind ik een afschuwelijk slecht idee. Sorry voor de harde mening. Ten eerste, het exact namaken van de bodyp

Het 1ste contact met de!Kunsthumaniora Ik wil het eigenlijk vooral hebben over het eigenlijke spreken dat we hebben gedaan dus hier beginnen we. Het gesprek nam nogal scherpe bochten maar het probleem was dat het traag op gang kwam waardoor we niet zo veel hebben besproken. De centrale vraag was: Wat kan kunst in de 21ste eeuw betekenen? Als eerste hebben Charlotte en Camille deze vraag voor hunzelf beantwoord. Charlotte zei dat er plezier moet worden gemaakt bij het maken van kunst en dat de ervaring van een kunstwerk waarbij dit is gedaan een emotie kan voortbrengen waaruit we dan weer kunnen leren. Ze wilde graag vanuit deze hoek aan haar opdracht werken. Mijn inbreng hierop was dat er misschien een contrast zou kunnen worden afgebeeld tussen het plezier van de maker en wat er wel degelijk wordt afgebeeld. Concreet dacht ik als voorbeeld een afbeelding van een kunstenaar die extatisch een zeer triest werk maakt, of iets in die aard. Het proces staat bij haar dus e

Le Chicon - Action Zoo Humain Een zoektocht naar je plaats in de maatschappij, een probleem waar iedereen op zijn eigen manier wel zich mee kan verbinden. Uiteraard sprak deze voorstelling me aan. Ik wil deze daarom ook proberen filosofisch te benaderen. Het begon als een live kookprogramma, we keken hoe Maxime Waladi trots witloof klaarmaakte en erin duidelijk maakte dat witloof wel degelijk van Marokko afkomstig is. Zoals dit ook wel eens aan de bar gebeurt begon hij met ons te praten over zijn leven. Eerst heel oppervlakkig maar geleidelijk aan werd het meer en meer ernstig. Een ‘descent into madness’ waar hij uiteindelijk terug uitsprong. Op het eerste zicht is het moeilijk om er iets filosofisch aan te koppelen, uiteraard kan ik wel zeggen dat het een zelfbewustwording van de mens is maar ik denk niet dat daar voldoening mee wordt bereikt bij mij en u. Deze post is meer een zoektocht naar wat ik er zou kunnen uithalen qua filosofie. Er is een heel interessant deel in het